പാലം

ഞാനും നീയും രണ്ടു പാലങ്ങൾ ആണെങ്കിൽ
നമ്മളിലൂടെ നടന്നു പോകുന്നത് 
അസൂയയും, ശത്രുതയും മാത്രം.

സ്നേഹത്തിന്റെ ഉല്ലാസ നൌകകൾ
താഴേ ഓളപ്പരപ്പിലൂടെ മെല്ലെ നീങ്ങുമ്പോഴും
അതിനും മീതെയാണു നീയും ഞാനും
എന്നഹങ്കരിച്ചു.


വെറുപ്പിന്റെ ചങ്ങലകൾ നിനക്കും എനിക്കും
കൈവരികളായി
ഒരിക്കിലും കൂട്ടിയടിക്കില്ലെന്ന
സമാന്ത സ്ഥാനം പേടിയകറ്റി.


പക്ഷെ നീയും ഞാനും ഒരു പാലമാകുന്നേടത്ത്
പാലം എന്നത് യാഥാർത്ഥ്യമാവുന്നു .

വസന്തം

വിരഹത്തിന്റെ മരപ്പലകമേൽ
എന്നെ ആണിയടിച്ചു തൂക്കി
നീ  പാപികളെ കല്ലെറിയാൻ പോയി .


പ്രണയത്തിന്റെ വസന്താരാമം കാണിച്ചുതരാമെന്നായിരുന്നു
അന്നു നീ പറഞ്ഞത് .
ഓരോ ഋതുക്കൾ പോലെ നീ മാറുമ്പോഴും  
എന്നും വസന്തമായിരുന്നു എന്നിൽ  

ഇലകൾ ഓരോന്നായി കൊഴിയുമ്പോഴും,
പൂക്കൾ ഓരോന്നായി വാടുമ്പോഴും,
എന്നിലെ പ്രതീക്ഷയായിരുന്നു നീ..

ഒടുവിലേതോ ഗ്രീഷ്മത്തിന്റെ ചൂളയിൽ നീ എന്നെ
ചുട്ടെടുത്തപ്പൊഴും 
എന്റെ ചാരത്തിനു പോലും പൂക്കളുടെ ഗന്ധം .

അപ്പൊഴും വീണ്ടും വരാനിരിക്കുന്ന വസന്തത്തിനെ
കൊലപാതകം ചെയ്ത് പാപിയാകാനുള്ള
തയ്യാറെടുപ്പിലായിരുന്നു നീ.